تاثیر تمرین درمانی بر دامنه حرکتی سر و گردن و زاویه کرانیوورتبرال در افراد با پوسچر جلو آمده سر

مقدمه و اهداف پوسچر جلو آمده­ی سر از شایع­ترین اختلالات اسکلتی- عضلانی در ناحیه­ی سر و گردن است که در تمام سنین دیده می­شود. روش درمانی برای این اختلال اسکلتی-عضلانی رفع عدم تقارن عضلانی، موبیلیزاسیون آموزش پوسچر صحیح است. اطلاعات دقیقی در مورد تاثیر تمرین درمانی بر دامنه­ی حرکتی سر و گردن و زاویه کرانیوورتبرال در افراد با پوسچر جلو آمده­ی سر وجود ندارد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات تقویت عضلات فلکسورگردنی، نزدیک کننده­ی کتف و کشش تراپز بالایی بر زاویه کرانیوورتبرال و دامنه حرکتی سر و گردن درافراد با پوسچر جلو آمده­ی سر بود. مواد و روش­ها در مطالعه حاضر مداخله­ای قبل و بعد، تعداد 30 نفر دارای پوسچر جلو آمده­ی سر شرکت کردند. پس از ورود به تحقیق، زاویه کرانیوورتبرال، دامنه فلکشن و اکستنشن سر و گردن به صورت توام و مجزا اندازه گرفته شد. سپس تمرینات تقویت عضلات فلکسورگردنی، نزدیک کننده­های کتفی و کشش تراپز بالایی آموزش داده شد. پس از چهار هفته انجام تمرینات آموزش داده شده، زاویه کرانیوورتبرال و دامنه فلکشن و اکستنشن سر و گردن درست مانند نوبت اول، اندازه گرفته شد. یافته­ها زاویه کرانیوورتبرال قبل و بعد از مداخله تغییر معناداری در جهت بهبودی داشت(01/0=P).. تغییرات دامنه فلکشن سر و اکستنشن گردن قبل و بعد از مداخله معنادار نبود. دامنه­ی حرکتی فلکشن سر و گردن به صورت توام قبل و بعد از مطالعه تفاوت معناداری در جهت بهبودی داشت (001/0=P). نتیجه­گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین درمانی می­تواند دامنه­ی حرکتی سر و گردن و زاویه جلوآمدگی سر را بهبود بخشد. اثر این تمرینات بر دامنه­ی حرکتی فلکشن سر و گردن در جهت بهبودی به صورت توام دیده شده، ولی دامنه­ی حرکتی سر و گردن به صورت مجزا تغییری نداشت.